هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به ستایش و مدح شخصی خاص می‌پردازد و ابراز می‌کند که برای جلب توجه و بخشش او، از دیگران پیشی گرفته و به خدمت او روی آورده است. او امیدوار است که با بخشش و لطف این شخص، مشکلاتش برطرف شود و از او درخواست می‌کند که با کوتاه کردن داستان زندگی‌اش، عمری طولانی به او ببخشد.
رده سنی:
16+
این شعر به دلیل استفاده از مفاهیم عمیق و استعاری در مدح و درخواست، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب است. درک این مفاهیم ممکن است برای کودکان دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۲۰
صاحبا ای که در مدایح تو
گوی سبقت ربودم از اشباه
دل نمودم به خدمت تو یکی
پشت کردم به حضرت تو دو تاه
تا برآلاییم ز جود به سیم
تا برافرازیم ز مهر به ماه
هفته‌ای می رودکه چشم امید
از توام مانده همچنان در راه
باد عمرت دراز گر ز کرم
چون زبان قصه‌ام کنی کوتاه
گوی سبقت ربودم از اشباه
دل نمودم به خدمت تو یکی
پشت کردم به حضرت تو دو تاه
تا برآلاییم ز جود به سیم
تا برافرازیم ز مهر به ماه
هفته‌ای می رودکه چشم امید
از توام مانده همچنان در راه
باد عمرت دراز گر ز کرم
چون زبان قصه‌ام کنی کوتاه
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
