هوش مصنوعی:
این متن یک شعر عرفانی است که در آن شاعر از تحقق وعده‌های الهی، جوان شدن پیر، گشایش درهای میخانه (نماد عرفانی)، و آشکار شدن حقایق سخن می‌گوید. شاعر با ذوق و اشتیاق، از دیدن نور حقیقت در آینه و بیان معانی بدیع می‌گوید و مخاطب را به گوش دادن به سخنان خوش دعوت می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عرفانی و نمادین است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی اصطلاحات مانند 'میخانه' نیاز به تفسیر دارند و ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر گمراه‌کننده باشند.
غزل شمارهٔ ۱
هر چه گفتم عیان شود به خدا
پیر ما هم جوان شَود به خدا
در میخانه را گشاد یقین
ساقی عاشقان شود به خدا
هر چه گفتم همه چنان گردید
هر چه گویم همان شود به خدا
از سر ذوق این سخن گفتم
بشنو از من که آن شود به خدا
آینه پیش چشم می آرم
نور آن رو عیان شود به خدا
باز علم بدیع می خوانم
این معانی بیان شود به خدا
گوش کن گفتهٔ خوش سید
این چنین آن چنان شود به خدا
پیر ما هم جوان شَود به خدا
در میخانه را گشاد یقین
ساقی عاشقان شود به خدا
هر چه گفتم همه چنان گردید
هر چه گویم همان شود به خدا
از سر ذوق این سخن گفتم
بشنو از من که آن شود به خدا
آینه پیش چشم می آرم
نور آن رو عیان شود به خدا
باز علم بدیع می خوانم
این معانی بیان شود به خدا
گوش کن گفتهٔ خوش سید
این چنین آن چنان شود به خدا
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
