هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی، بیانگر احساسات و تجربیات شاعر در مسیر عشق و عاشقی است. شاعر از عشق به عنوان نوشیدنی روح‌بخش و جامه‌ای معنوی یاد می‌کند و خود را در این راه سخت‌کوش و فداکار توصیف می‌نماید. او از مستی و وجد ناشی از عشق سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که حاضر است هر بهایی برای این جرعه‌ی عشق بپردازد. شاعر همچنین به حالت‌های مختلف خود در برابر معشوق اشاره می‌کند، از جمله گوش‌به‌زنگی در برابر سخنان او و دیوانگی و عقلانی‌بودن همزمان در عشق. در نهایت، شاعر خود را مانند بلبلی مستانه در هوای گل توصیف می‌کند که شبانه‌روز در حال سرودن است.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عرفانی و عاشقانه‌ی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند 'می' و 'مستی' ممکن است نیاز به بلوغ فکری برای درک صحیح داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۳۹

می زخم عشق می نوشیم ما
خلعتی از عشق می پوشیم ما

در طریق عاشقی چون عاشقان
مدتی شد تا که می کوشیم ما

عشق می گوید سخن از من شنو
ما از او گوئیم و خاموشیم ما

عاشقانه همچو خم میفروش
باز سرمستیم و در جوشیم ما

جرعهٔ می ما به صد جان می خریم
نیک ارزانست نفروشیم ما

پا و سر چشمیم تا بینیم او
چون سخن گوید همه گوشیم ما

ما به عشقش عاقل و دیوانه ایم
تا نه پنداری که بی هوشیم ما

همچو بلبل در هوای روی گل
روز و شب مستانه بخروشیم ما

نعمت اللیهم و با سید حریف
باده می نوشیم و مدهوشیم ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.