هوش مصنوعی:
این متن عرفانی و شعرگونه از مولانا نعمت الله ولی، دعوتی به درک حقیقت و معنویت است. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا از بزم معنوی او بهره ببرد، جام فنا را بنوشد و ذوق بقا را دریابد. او به خرابات و دردش اشاره می‌کند و از مخاطب می‌خواهد تا درمان را از این شفاخانه دریافت کند. همچنین، او به وحدت وجود اشاره دارد و می‌گوید که همه چیز از یک جوهر است. در نهایت، شاعر از رند مست و نعمت الله سخن می‌گوید و مخاطب را به درک مظهر حضرت خدا دعوت می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات مانند 'خرابات' و 'رند مست' ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند.
غزل شمارهٔ ۸۹
خوش حضوریست بزم ما دریاب
هرچه می بایدت بیا دریاب
می جام فنا چه می نوشی
ذوق خمخانهٔ بقا دریاب
در خرابات دُرد دردش نوش
زان شفاخانه این دوا دریاب
قطره و موج و بحر و جو آبند
عین ما را به عین ما دریاب
رند مستی اگر طلب داری
بر سر کوی او مرا دریاب
نعمت الله را به دست آور
مظهر حضرت خدا دریاب
هرچه می بایدت بیا دریاب
می جام فنا چه می نوشی
ذوق خمخانهٔ بقا دریاب
در خرابات دُرد دردش نوش
زان شفاخانه این دوا دریاب
قطره و موج و بحر و جو آبند
عین ما را به عین ما دریاب
رند مستی اگر طلب داری
بر سر کوی او مرا دریاب
نعمت الله را به دست آور
مظهر حضرت خدا دریاب
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
