هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که از استعاره‌های شراب، جام، و دریا برای بیان مفاهیم معنوی و عرفانی استفاده می‌کند. شاعر از مستی و خرابات به عنوان نمادهای رهایی از خودپرستی و وصول به حقیقت یاد می‌کند. همچنین، تأکید بر این است که حقیقت را باید در نور الهی جست‌وجو کرد و نه در ظواهر فریبنده.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی اصطلاحات مانند شراب و خرابات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نیاز به توضیح داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۵

جامیست پر آب و عین آب است
وین جام شراب ما حباب است

موج است حجاب ما در این بحر
یا آب که آب را حجاب است

مستیم مدام در خرابات
هم صحبت ما چو ما خراب است

هر حرف از این کتاب جامع
مجموعهٔ جملهٔ کتاب است

نقشی که خیال غیر بندد
در دیدهٔ ما خیال خواب است

از غیر مجو تو آبروئی
زیرا که شراب او سراب است

دیدیم به نور نعمت‌الله
آن ماه که نورش آفتاب است
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.