هوش مصنوعی:
این متن به تمجید از عشق و مستی معنوی میپردازد و عقل را در مقابل ذوق عاشقان ناتوان میداند. شادی جاودان در غم عشق یافت میشود و عاشقان با بخشیدن جان به معشوق، حیاتی جدید مییابند. جهان همچون جامی است که هم ناظر است و هم منظور. نور حقیقت در نگاه عاشقان نهفته است و زاهدان از درک این ذوق ناتوانند. شاعر خود را رند سرمست و در خرابات مشهور میداند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و شاعرانهای است که ممکن است برای درک کامل، نیاز به بلوغ فکری و تجربهی زندگی داشته باشد. همچنین استفاده از اصطلاحاتی مانند 'مستی' و 'خرابات' ممکن است برای مخاطبان جوانتر نیاز به توضیح داشته باشد.
غزل شمارهٔ ۲۷۲
عشق مستست و عقل مخمور است
عاقل از ذوق عاشقان دور است
شادمانی جاودان دارد
به غم عشق هر که مسرور است
دل ما جان خود به جانان داد
ز آن حیاتی که یافت مغرور است
جام گیتی نما چو می بینیم
در نظر ناظر است و منظور است
نور چشم است اگر نظر داری
آفتابی به ماه مستور است
زاهد ار ذوق ما نمی داند
عیب زاهد مکن که معذور است
نعمت الله رند سرمست است
در خرابات نیک مشهور است
عاقل از ذوق عاشقان دور است
شادمانی جاودان دارد
به غم عشق هر که مسرور است
دل ما جان خود به جانان داد
ز آن حیاتی که یافت مغرور است
جام گیتی نما چو می بینیم
در نظر ناظر است و منظور است
نور چشم است اگر نظر داری
آفتابی به ماه مستور است
زاهد ار ذوق ما نمی داند
عیب زاهد مکن که معذور است
نعمت الله رند سرمست است
در خرابات نیک مشهور است
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.