هوش مصنوعی:
این متن به مفاهیم عرفانی و فلسفی مانند وحدت وجود، ناپایداری هستی، و رابطه‌ی خالق و مخلوق می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که اصل همه‌چیز خداست و هر چه هست از اوست. همچنین، اشاره می‌کند که هر موجودی که قابلیت نیستی را دارد، عاقلانه نیست که به هستی آن تکیه کنیم. در نهایت، متن تأکید می‌کند که در نزد عارفانی مانند نعمت‌الله، چیزی که وجودش وابسته به خودش نیست، در واقع «نیست» محسوب می‌شود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در این متن برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد که معمولاً در نوجوانان بالای 16 سال یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۳۸۰
آن وتر که غیر او احد نیست
اصل عدد است و از عدد نیست
گر دیدهٔ احولی دو بیند
چشمش بنگر که بی رمد نیست
هر هست که نیستی پذیرد
هستیت نهادن از خرد نیست
چون مظهر حضرت الهند
نیکند تمام و هیچ بد نیست
خود نیست به نزد نعمت الله
چیزی که وجود او به خود نیست
اصل عدد است و از عدد نیست
گر دیدهٔ احولی دو بیند
چشمش بنگر که بی رمد نیست
هر هست که نیستی پذیرد
هستیت نهادن از خرد نیست
چون مظهر حضرت الهند
نیکند تمام و هیچ بد نیست
خود نیست به نزد نعمت الله
چیزی که وجود او به خود نیست
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۷۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
