هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید و توصیفی است از قدرت و جذبه‌ی معشوق که دل و جان عاشق را به غارت می‌برد. شاعر از تسلیم کامل در برابر معشوق و ویرانی خانمان عاشق در این راه می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به قدرت و نفوذ معنوی شخصیت‌هایی مانند سید ما و بوعلی سینا دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه‌ی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۵۱۶

ترک چشم مست او دلها بغارت می برد
ملک دل بگرفت و جان ما به غارت می برد

خانمان ما به غارت برد و یک موئی نماند
هرچه با ما دید سر تا پا به غارت می برد

دور شو ای عقل از اینجا رخت خود را هم ببر
زانکه رخت هر که دید اینجا به غارت می برد

کیش او چون غارتست ترکش نگوید ترک مست
جان کند قربان و قربان را به غارت می برد

هرچه دید از نقد و جنس و زیر و بالا پاک کرد
این بلا هم زیر و هم بالا به غارت می برد

جان ما بادش فدا کو جان و هم جانان ماست
هر چه خواهد گو ببر هل تا به غارت می برد

سید ما صد بخارا را به غارت برده است
بوعلی چبود که او سینا به غارت می برد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۱۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.