۲۵۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۳۳

مدام جام می او حیات می بخشد
همیشه همت او کاینات می بخشد

کمال بخشش ساقی نگر که رندان را
شراب و جام ز ذات و صفات می بخشد

دلت به دردی دردش دوا کن و خوش باش
که خسته ای و دم او شفات می بخشد

چه قدر خرقه که زنار بر میان داریم
به جای کعبه به ما سومنات می بخشد

بیا که زنده دلان کشتگان معشوقند
اگر تو کشتهٔ اوئی به مات می بخشد

دل یگانه من عاشقانه در دو سرا
برای یک جهتی شش جهات می بخشد

هزار رحمت حق بر روان سید ما
که روح او دل ما را حیات می بخشد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۳۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.