هوش مصنوعی:
این متن عرفانی و شاعرانه بیانگر عشق و فقر عرفانی است. شاعر با افتخار از فقر خود سخن می‌گوید و آن را تاج سلطنت می‌داند. او عشق و مستی را قبله‌گاه عاشقان می‌خواند و درد را دوای خود می‌داند. متن تأکید دارد که لذت جاودان در گرو ابتلای به این راه است و شاعر خود را بندهٔ سید خرابات معرفی می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، برخی از واژگان و مفاهیم مانند 'مستی' و 'خرابات' نیاز به تفسیر و توضیح دارند که مناسب مخاطبان با سطح درک بالاتر است.
غزل شمارهٔ ۵۶۰
همه عالم فدای ما باشد
هر چه باشد برای ما باشد
فقر ما تاج سلطنت بخشد
شاه عالم گدای ما باشد
بود و نابود صورت و معنی
از فنا و بقای ما باشد
قبلهٔ عاشقان سر مستان
در خلوتسرای ما باشد
دردمندیم و درد می نوشیم
دُرد و دردش دوای ما باشد
لذت عمر جاودان دارد
هر که او مبتلای ما باشد
بندهٔ سید خراباتیم
دیگری کی به جای ما باشد
هر چه باشد برای ما باشد
فقر ما تاج سلطنت بخشد
شاه عالم گدای ما باشد
بود و نابود صورت و معنی
از فنا و بقای ما باشد
قبلهٔ عاشقان سر مستان
در خلوتسرای ما باشد
دردمندیم و درد می نوشیم
دُرد و دردش دوای ما باشد
لذت عمر جاودان دارد
هر که او مبتلای ما باشد
بندهٔ سید خراباتیم
دیگری کی به جای ما باشد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
