هوش مصنوعی: این متن عرفانی بیان‌گر این مفهوم است که انسان تنها آنچه را که در درون خود دارد می‌بیند و درک می‌کند. اگر نور الهی در دل باشد، خدا را می‌بیند و اگر خودبین باشد، تنها خطاها را مشاهده می‌کند. همچنین، اشاره دارد که همراهی با عارفان و دردکشان باعث درک حقیقت و درمان دل می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۵۸۰

چشم ما عین ما به ما بیند
هم به نور خدا ، خدا بیند

دیدهٔ ما ندیده غیری را
غیر چون نیست او که را بیند

هر که خودبین بود نبیند او
زانکه خودبین همه خطا بیند

هر که با ما نشست در دریا
عین ما آشنای ما بیند

عارفی کو جمال او را دید
دیده باشد به او چو وا بیند

دردمندی که درد می نوشد
هم از آن درد دل دوا بیند

به خرابات رندی ار آید
سید مست دو سرا بیند
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۷۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.