هوش مصنوعی: این متن عرفانی از عشق الهی و شیدایی عاشق سخن می‌گوید. عاشق در این مسیر، همه چیز حتی کفر و ایمان را زیر پا می‌گذارد. مطرب عشق با نوای خود دل‌ها را می‌نوازد و وجود حقیقی در نفس اسم اعظم نهفته است. نعمت‌الله، عالم معنی دل است و ادب را رعایت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند کفر و ایمان ممکن است برای کودکان نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۵۹۷

عاشقی کز عشق او دم می زند
پشت پا بر هر دو عالم می زند

هر که او شیدای زلف و روی اوست
کفر و ایمان هر دو بر هم می زند

مطرب عشاق ساز ما نواخت
گه نوای زیر و گه بم می زند

از دل ما جو مسمای وجود
کو نفس از اسم اعظم می زند

نعمت الله عالم معنی دل است
از ادب والله اعلم می زند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.