۲۵۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۲۹

عالم از نام او نشان دارد
این مثالی است کاین و آن دارد

صورت و معنئی که می بینم
می و جام است و جسم و جان دارد

چشم دریا دلی بود ما را
در نظر بحر بیکران دارد

دو مگو او یکیست تا دانی
ور بگوئی تو را زیان دارد

ذوق علم بدیع ما می جو
که معانی ما بیان دارد

خوش میانی گرفته ام به کنار
خوش کناری که آن میان دارد

نعمت الله را به جان جوید
هر که میلی به عارفان دارد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.