هوش مصنوعی:
این متن عرفانی بیانگر جستجوی معنوی و عشق الهی است. شاعر می‌گوید کسی که خود را در ما بجوید، هر چه از خدا بخواهد می‌یابد. درد و رنج برای عاشقان معنوی، مانند شرابی گواراست و آنان که طعم بلا را چشیده‌اند، همواره از خدا بلا می‌خواهند. در میخانه عشق، مست و خراب به دنبال یار می‌گردند. عقل از عشق بیگانه است و تنها آشنا، آشنا را می‌جوید. رند مستی که نعمت الهی را یافته، دیگر به دنبال دنیا و آخرت نیست.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین استفاده از استعاره‌هایی مانند 'شراب' و 'مست' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.
غزل شمارهٔ ۷۱۰
هر که او عین ما به ما جوید
یابد او هر چه از خدا جوید
دُرد دردش به ذوق می نوشد
دردمندی که او دوا جوید
مبتلائی که یافت ذوق بلا
روز و شب از خدا بلا جوید
در خرابات عشق مست و خراب
دائما گردد و مرا جوید
جام گیتی نما گرفته به دست
هرچه او را سپرده واجوید
عقل باشد ز عشق بیگانه
آشنا یار آشنا جوید
رند مستی که نعمت الله یافت
دنیی و آخرت کجا جوید
یابد او هر چه از خدا جوید
دُرد دردش به ذوق می نوشد
دردمندی که او دوا جوید
مبتلائی که یافت ذوق بلا
روز و شب از خدا بلا جوید
در خرابات عشق مست و خراب
دائما گردد و مرا جوید
جام گیتی نما گرفته به دست
هرچه او را سپرده واجوید
عقل باشد ز عشق بیگانه
آشنا یار آشنا جوید
رند مستی که نعمت الله یافت
دنیی و آخرت کجا جوید
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
