هوش مصنوعی: این متن عرفانی به موضوع دیدار و شناخت حقیقت از طریق عشق و شهود معنوی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که حقیقت را تنها می‌توان در خودِ او دید و نه در غیر او. او از نور چشم مردم، سرچشمه حیات و حکم ولایت سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که تنها کسانی که به نور عشق و معرفت آراسته‌اند، می‌توانند این حقایق را درک کنند.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شعری قدیمی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۷۶۳

او را به خود نبینی او را به او توان دید
هر کس که دید او را می دان که آنچنان دید

دیده ندید غیرش چندان که گشت و گردید
خوش دیده ای که او را در غیر آن توان دید

جام جهان نمائی یاری که در نظر داشت
او نور چشم مردم در آینه عیان دید

سرچشمهٔ حیات است این بحر دیدهٔ ما
در چشم ما نظر کن کان بحر می توان دید

حکم ولایت ما منشور حضرت اوست
توقیع آن نبیند هر کس که آن نشان دید

دل دیدهٔ خوشی دید روشن به نور رویش
جانان هر دو عالم در جسم و جان روان دید

رندی که نعمت الله سرمست بیند او را
شاید اگر بگوئی سرخیل عاشقان دید
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۶۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.