هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوع عشق، دیدار معنوی و شناخت نفس می‌پردازد. شاعر از چشمه‌ای از آب که از چشم انسان جاری است سخن می‌گوید و بیان می‌کند که هر کس این چشمه را ببیند، دیگر چشمه‌ها در نظرش کوچک می‌آیند. او از نور دیده و آینه‌ای روشن سخن می‌گوید که در آن می‌توان حقایق را دید. همچنین، شاعر به شناخت نفس و یافتن خود در خود اشاره می‌کند و دل را به عنوان جام جهان‌نما معرفی می‌کند که هر کس در آن بنگرد، مجموعه‌ای از جهان را می‌بیند. در پایان، شاعر از عشق و بی‌نام و نشانی یار سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که هر ناظری که در چشم او بنگرد، دریای بیکران را در دیده‌اش می‌بیند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار خواهد بود. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از سن 16 سالگی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.

غزل شمارهٔ ۷۶۵

چشمی که چشمهٔ آب از چشم ما روان دید
در چشم او نیاید هر چشمه ای ، چو آن دید

ای نور دیدهٔ ما در چشم ما نظر کن
کائینه ایست روشن آن رو در او توان دید

ما را اگر بجوئی ما را به ما توان یافت
هر کس که دید ما را می دان که آنچنان دید

جام جهان نمائی است یعنی که این دل ما
هر کو در او نظر کرد مجموعهٔ جهان دید

از عشق اگر نشانی پرسی نشان بگویم
بی نام و بی نشان شد یاری که زو نشان دید

هر ناظری که بنشست در چشم ما زمانی
در بحر دیدهٔ ما دریای بیکران دید

رندی که نعمت الله بیند به چشم معنی
داند که دیدهٔ ما سرخیل عاشقان دید
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.