۲۴۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۷۶

عاشقانی که عشق می بازند
عاشقانه به عشق می نازند

مطربانه چو در طرب آیند
ساز ما را به لطف بنوازند

زده دستی به دامن معشوق
تا سر خود به پاش اندازند

گر صدند ار هزار یک باشد
همه با هم یگانه دمسازند

رند مستی اگر به دست آرند
جمله با او تمام پردازند

این چنین عارفان که می گویم
پاکبازان شهر شیرازند

نعمت الله و دوستدارانش
عشق با عاشقان همی بازند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۷۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.