هوش مصنوعی: این متن به توصیف حالات و تجربیات عاشقان در مسیر عشق الهی می‌پردازد. عاشقان ابتدا از جان خود می‌گذرند، سپس در عشق، جان خود را فدا می‌کنند. آن‌ها خون دل می‌خورند و با معشوق (خدا) همراه می‌شوند. عاشقان از این عالم می‌روند اما دوباره بازمی‌گردند. نو عروسان عشق، با ناز و مستی به حرم عشق وارد می‌شوند. مانند موسی، جان و دل خود را به سوی خدا می‌برند و با او راز و نیاز می‌کنند. در سایه خورشید عشق، شهبازان (عاشقان) به پرواز درمی‌آیند. در پایان، سید (رهبر معنوی) و یارانش می‌رسند و عاشقان خانه‌پرداز (سازنده زندگی معنوی) می‌شوند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و معنوی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای عرفانی مانند 'خون دل'، 'جام جان'، و 'حرم مستانه' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد.

غزل شمارهٔ ۷۹۰

عاشقان اول ز جان باز آمدند
آن گهی در عشق جان باز آمدند

خون دل در جام جان کردند از آن
با لب معشوق دمساز آمدند

عاشقان رفتند از این عالم ولی
باز می بینم همه باز آمدند

نو عروسان سرابستان عشق
در حرم مستانه با ناز آمدند

جان و دل موسی صفت بر طور تن
با خدای خویش در راز آمدند

در هوای سایهٔ خورشید عشق
باز شهبازان به پرواز آمدند

سید و یاران سید می رسند
عاشقان خانه پرداز آمدند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۸۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.