۲۳۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۸۰۳

خوش در میخانه را بگشاده اند
باده نوشان را صلائی داده اند

در خرابات مغان رندان ما
بر در میخانه مست افتاده اند

جام می بر دست و مستانه مدام
سر به پای خم می بنهاده اند

خرقهٔ خود را به می شستند پاک
فارغ از تسبیح و از سجاده اند

بندگان سیدند از جان و دل
از همه ملک و ملک آزاده اند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.