۲۵۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۸۰۲

سلطان که بود گدای سید
عالم چو بود فدای سید

ما جام جهان نمای اوئیم
او جام جهان نمای سید

داریم هوا و خوش هوائی
آنگه چو هوا هوای سید

جائی که بقای اوست جاوید
باقی بود از بقای سید

تا نغمهٔ قول کن بر آمد
بگرفت جهان صدای سید

سید چو برای ماست دائم
مائیم از آن برای سید

چون نیست به غیر سید ما
غیری نبود به جای سید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.