هوش مصنوعی: این متن عرفانی و شاعرانه بر اهمیت نگریستن به نور و ذات الهی تأکید دارد و از مخاطب می‌خواهد تا با نگاهی عمیق و شهودی، حقایق عالم را درک کند. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند نور، زلف، آب دیده، و جام می، مفاهیم عرفانی را بیان می‌کند و مخاطب را به تأمل در ذات الهی و رهایی از صفات دنیوی دعوت می‌نماید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی استعاره‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۸۲۷

هر چه بینی به نور او بنگر
روی او را به او نکو بنگر

مجمع بیدلان اگر جوئی
زلف او گیر و مو به مو بنگر

صفت ما و ذات ما گم شد
صفت او و ذات او بنگر

نظری کن به آب دیدهٔ ما
قطره و بحر و موج و جو بنگر

می خمخانه را خوشی می نوش
جام می بین و هم سبو بنگر

روی خود را در آینه بنما
جان و جانانه روبرو بنگر

نعمت الله به ذوق می بینی
دیگران را به گفتگو بنگر
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.