در آینهٔ وجود مطلق
خود بینم و خودنمایم الحق

مائیم حباب و آب دریا
هم جام شراب و بحر و زورق

او معشوقست و عاشق ما
از عشق شدیم هر دو مشتق

مستیم و خراب در خرابات
ایمن ز مقیدیم و مطلق

یک جرعه ز دُرد درد ساقی
بهتر ز هزار جام رادق

ما بلبل سرخوشیم و گلشن
از نالهٔ ما گرفت رونق

هر قول که گفت نعمت الله
گفتند جهانیان که صدق