هوش مصنوعی: این متن عرفانی به موضوعاتی مانند عشق الهی، دل و جان، و رابطهٔ انسان با خدا می‌پردازد. شاعر از جایگاه دل به عنوان خلوتگاه خدا یاد می‌کند و عشق را نگهبان دل می‌داند. همچنین، به بیان ناتوانی در توصیف حقیقت دل و جان اشاره می‌کند و تنها اهل دل را قادر به درک آن می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۹۹۹

دل صفهٔ صفاست و ما صوفیان دل
دل خلوت خداست و ما ساکنان دل

یار است در میان و منم در کنار جان
یار است در کنار و منم در میان دل

هر کس معانی دل و جان کی بیان کند
از جان ما شنو به حقیقت بیان دل

از اهل دل نشان دلم جو که در جهان
جزاهل دل کسی نشناسد نشان دل

عقلست در ولایت تن کارساز جان
عشقست در ممالک جان پاسبان دل

ای جان بیا و بادهٔ صافی ما بنوش
از دست ساقئی که بود خاص از آن دل

سید چو بلبلی است که در بوستان عشق
می سازد این نوای خوش از بوستان عشق
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.