هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که به توصیف جمال و کمال معشوق و تأثیر عمیق آن بر شاعر می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌های معشوق، خط زیبای او، نقش خیالش بر دیده، و حالات معنوی و عرفانی که در حضور او تجربه می‌کند، سخن می‌گوید. همچنین، به بزم‌های عاشقانه و ذوق و حال معنوی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه عمیق است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۰۶۶

بنمود جمالی به کمالی که چه گویم
حسنی و چه حسنی و جمالی که چه گویم

بنوشته خطی بر ورق روی چو ماهش
هر حرفی از آن خط به مثالی که چه گویم

بر دیدهٔ ما نقش خیالش گذری کرد
نقشی که چه پرسی و خیالی که چه گویم

ما ساقی سرمست خرابات جهانیم
در ساغر ما آب زلالی که چه گویم

بزمیست ملوکانه که شرحش نتوان کرد
ذوقیست در این مجلس و حالی که چه گویم

مائیم و خلیل الله ، کنجی و حضوری
خوش عمر عزیزی و وصالی که چه گویم

در بندگی سید و در صحبت ایشان
داریم جمالی و جلالی که چه گویم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.