غرقهٔ آب و آب می جویم
در تحیر که بحر یا جویم

این عجب بین که عاشق خویشم
عین مطلوب و طالب اویم

پیر خمارم و به جرعهٔ می
خرقهٔ خود مدام می شویم

در خرابات عشق مست و خراب
سخن عاشقانه می گویم

آمدم مست بر سر میدان
عشق چوگان و عالمی گویم

بلبل گلستان معشوقم
گل گلزار عشق می بویم

نعمت الله حق است از آن شب و روز
من حق خویشتن از او جویم