هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از سید، حالات مستی و عشق را به تصویر می‌کشد. شاعر از می، معشوق، و حالات روحانی خود سخن می‌گوید و از عقل به عنوان حجاب یاد می‌کند. او در خلوت میخانه و همراه با ساقی، به دنبال لذت و وصال است.
رده سنی: 18+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و اشاره به مصرف شراب است که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد. همچنین، درک عمیق این شعر نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۱۰۶۸

داریم حضوری و سرابی که چه گویم
جامی که چه پرسی و شرابی که چه گویم

در کوی خرابات مغان همدم جامیم
مستیم و خرابیم و خرابی که چه گویم

مستانه بتم از در میخانه درآمد
بر بسته نقابی و نقابی که چه گویم

خوش نقش خیالی است که بستیم به دیده
بینیم به خوابی و به خوابی که چه گویم

از آتش عشقش دل بیچاره کبابست
سوزی و چه سوزی و کبابی که چه گویم

در مجلس ما مطرب عشاق درآمد
بنواخت ربابی و ربابی که چه گویم

با عشق به سر می بر و با عقل میامیز
کاین عقل حجابست و حجابی که چه گویم

مائیم و می و خلوت میخانه و ساقی
داریم هوای خوش و آبی که چه گویم

گر کام دلم دلبر عیار برآرد
والله که صوابست و صوابی که چه گویم

گر یک نفسی بی می و معشوق برآری
پرسند حسابی و حسابی که چه گویم

از گفتهٔ سید دو سه بیتی بنوشتم
خوش شعر لطیفی و کتابی که چه گویم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.