۲۵۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۰۹

لذت رند مست ما دانیم
عادی می پرست ما دانیم

دل به میخانه رفت خوش بنشست
نیک جائی نشست دانیم

نقد گنجینهٔ حدوث و قدم
در وجود آنچه هست ما دانیم

جام می را مدام می نوشیم
توبهٔ ما شکست ما دانیم

رند مستیم و دامن ساقی
خوش گرفته به دست ما دانیم

دل ما تا ابد به عهد خود است
از ازل عهد بست ما دانیم

تو چه دانی که ذوق سید چیست
ذوق این میر مست ما دانیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.