هوش مصنوعی: این متن به ستایش و توصیف عشق و ارادت به معشوق (که می‌تواند معنوی یا زمینی باشد) می‌پردازد. در آن از مفاهیمی مانند خدمت، عزت، طاعت، درد عشق، پادشاهی معنوی، و نعمت‌های الهی سخن گفته شده است. شاعر تأکید می‌کند که عشق و ارادت به معشوق، ارزش‌های والایی مانند عزت، طاعت، و نعمت را به همراه دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارند.

غزل شمارهٔ ۱۲۲۵

هر که باشد خادم او حرمتی دارد تمام
بندهٔ او بر در او عزتی دارد تمام

رند سرمستی که او فرمان ساقی می برد
بند فرمانست از آن رو طاعتی دارد تمام

گر عزیزی را به عمر خویش دردسر کرد
چون ندارد درد عشقش زحمتی دارد تمام

خاک پایش هر که همچون تاج بر سر می نهد
پادشاهی می نماید دولتی دارد تمام

خرقه پوشی را که او از وصل داده وصله ای
در میان خرقه پوشان خلعتی دارد تمام

همت عالی ما با غیر اومیلی نکرد
شاید ار گوئی فلانی همتی دارد تمام

نعمت الله از خدا می جو که آن خوش نعمتی است
هر که دارد نعمت الله نعمتی دارد تمام
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.