هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از دیدن زیبایی‌ها و معانی عمیق در جهان صحبت می‌کند و خود را دارنده گنجینه‌ای از نعمت‌ها می‌داند که او را پادشاه خشکی و دریا می‌سازد. در پایان، او از خداوند و خاندان حسین (ع) یاد می‌کند و امانت خود را به امین می‌سپارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
غزل شمارهٔ ۱۲۲۷
هر کجا صورتی است در نظرم
شاهد معنثی در او نگرم
گوهر حقه‌های جوهریی
بر سر چارسو همی نگرم
نقد گنجینهٔ جهان دارم
لاجرم پادشاه بحر و برم
نعمت‌اللهم وز آل حسین
به امینی امانتی سپرم
شاهد معنثی در او نگرم
گوهر حقه‌های جوهریی
بر سر چارسو همی نگرم
نقد گنجینهٔ جهان دارم
لاجرم پادشاه بحر و برم
نعمت‌اللهم وز آل حسین
به امینی امانتی سپرم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
