۲۳۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۵۲

با تو گویم روی بی چون چو ببین
نور روی او به نور او ببین

روشنست آئینهٔ گیتی نما
در صفای روی او آن رو ببین

می نماید آن یکی در هر یکی
ورنه می بینی چو احوال دو ببین

آفتابی رو نموده مه نقاب
روشنست در دیده ماه نو ببین

آبرو جوئی در این دریا در آ
عین ما را می نگر هر سو ببین

خرقهٔ هستی به می می شو چو ما
پاکی ما را ز شست و شو ببین

نعمت الله را به چشم ما نگر
نور نور الدین ما نیکو ببین
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.