هوش مصنوعی:
متن بالا یک شعر عرفانی و اخلاقی است که بر محوریت عشق و ولایت امام علی (ع) و دوری از دنیای مادی تأکید دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا دل را از غیر خدا خالی کند، به ولایت امام علی (ع) تمسک جوید، و در مسیر عرفان و بندگی گام بردارد. همچنین، توصیه می‌شود که به جای追求 دنیوی، به معنویات و جمال باطنی توجه شود.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در این شعر برای درک و ارتباط بهتر، نیازمند سطحی از بلوغ فکری و شناختی است که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد در افراد شکل می‌گیرد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای عرفانی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۱۲۸۹
خانهٔ دل ز غیر خالی کن
ترک این خلوت خیالی کن
از علی ولی ولایت جو
هم ولایت فدای والی کن
بندهٔ خادم علی می باش
فخر بر جملهٔ موالی کن
باش مولی حضرت مولی
منصب خویش نیک عالی کن
در حرم گر تو را نباشد راه
مسکن خود در آن حوالی کن
جام گیتی نما به دست آور
نظری کن در او و حالی کن
باطنا با جلال خوش می باش
ظاهر خویش را جمالی کن
آفتاب از چه ماه می طلبی
بر در سیدم هلالی کن
ترک این خلوت خیالی کن
از علی ولی ولایت جو
هم ولایت فدای والی کن
بندهٔ خادم علی می باش
فخر بر جملهٔ موالی کن
باش مولی حضرت مولی
منصب خویش نیک عالی کن
در حرم گر تو را نباشد راه
مسکن خود در آن حوالی کن
جام گیتی نما به دست آور
نظری کن در او و حالی کن
باطنا با جلال خوش می باش
ظاهر خویش را جمالی کن
آفتاب از چه ماه می طلبی
بر در سیدم هلالی کن
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۸۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
