هوش مصنوعی: این متن عرفانی از جستجوی حقیقت در درون خود، وحدت عاشق و معشوق، و یافتن نور الهی در همه چیز سخن می‌گوید. شاعر از مخاطب می‌خواهد به جای جستجوی بیرونی، به درون خود رجوع کند و حضرت یکتای بی‌همتا را در وجود خویش بیابد. همچنین، اشاره‌ای به مفاهیم عرفانی مانند وحدت وجود، مستی معنوی و جستجوی معنا در ظواهر دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کاررفته (مانند 'مستی' و 'خرابات') ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا گمراه‌کننده باشد.

غزل شمارهٔ ۱۳۲۲

گوهر دُر یتیم از ما بجو
آنچنان گوهر در این دریا بجو

در وجود خویشتن سیری بکن
حضرت یکتای بی همتا بجو

دست بگشا دامن خود را بگیر
هر چه می خواهی ز خود جانا بجو

در دل ما نقد گنج او طلب
از چنین گنجی بیا آن را بجو

عاشق و معشوق ما هر دو یکیست
صورت و معنی آن یکتا بجو

گر بهشت جاودان خواهی بیا
خلوت میخانهٔ ما را بجو

شرح اسما عارفانه خوش بخوان
یک مسمی در همه اسما بجو

در خرابات مغان مست و خراب
رو قدم نه کام دل آنجا بجو

نور او در دیدهٔ بینا ببین
نعمت الله در همه اشیا بجو
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.