هوش مصنوعی: این متن به توصیف نور الهی و تأثیر آن بر جهان و انسان‌ها می‌پردازد. شاعر از دیدن نور الهی سخن می‌گوید و بیان می‌کند که این نور، جهان را روشن کرده و همه چیز را آفریده است. همچنین، به ستایش سلطان دو عالم (احتمالاً اشاره به پیامبر یا امام) پرداخته و از برکات و نعمت‌های الهی سخن می‌گوید.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۱۴۱۰

به نور دیده دیدم نور دیده
چنان نور و چنین دیده که دیده

ببین آئینهٔ گیتی نمایش
به اسم اعظم او را آفریده

ندیده دیدهٔ ما غیر رویش
چنین نور از خدا ما را رسیده

سعادت بین که سلطان دو عالم
غلامی از دو عالم بر گزیده

منور شد دو چشم ما از آن نور
نظر فرما به نور او که دیده

تمام بلبلان سرمست گشته
نسیمی از گلستانش وزیده

به ما انعام داده نعمت الله
همه عالم به نعمت پروریده
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.