۲۳۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۴۱۰

به نور دیده دیدم نور دیده
چنان نور و چنین دیده که دیده

ببین آئینهٔ گیتی نمایش
به اسم اعظم او را آفریده

ندیده دیدهٔ ما غیر رویش
چنین نور از خدا ما را رسیده

سعادت بین که سلطان دو عالم
غلامی از دو عالم بر گزیده

منور شد دو چشم ما از آن نور
نظر فرما به نور او که دیده

تمام بلبلان سرمست گشته
نسیمی از گلستانش وزیده

به ما انعام داده نعمت الله
همه عالم به نعمت پروریده
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.