هوش مصنوعی:
این متن به ستایش میخانه و شراب به‌عنوان نمادهایی از عشق و محبت الهی می‌پردازد. شاعر از لطف و کرم میخانه سخن می‌گوید که جهانیان را مورد انعام قرار داده و با شراب، مستی دائمی بخشیده است. همچنین، از سلطان حسن جانان و نعمت‌الله به‌عنوان نمادهای عشق و معرفت یاد می‌کند.
رده سنی:
18+
متن شامل مفاهیم عرفانی و نمادین مرتبط با شراب و مستی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا گمراه‌کننده باشد. همچنین، درک عمیق این مفاهیم نیاز به بلوغ فکری دارد.
غزل شمارهٔ ۱۴۲۲
لطفش کرم نموده میخانه دام کرده
در حق جمله عالم انعام عام کرده
میخانه ای چنین خوش بر ما سبیل کرده
ما را شراب داده مست مدام کرده
کرده حلال بر ما جام می محبت
افشای سرّ خود را بر ما حرام کرده
سلطان حسن جانان ملک جهان گرفته
عقل آمده به خدمت خود را غلام کرده
جانان و جان سید باشند نعمت الله
نامش نکو نهاده ختم کلام کرده
در حق جمله عالم انعام عام کرده
میخانه ای چنین خوش بر ما سبیل کرده
ما را شراب داده مست مدام کرده
کرده حلال بر ما جام می محبت
افشای سرّ خود را بر ما حرام کرده
سلطان حسن جانان ملک جهان گرفته
عقل آمده به خدمت خود را غلام کرده
جانان و جان سید باشند نعمت الله
نامش نکو نهاده ختم کلام کرده
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
