۲۳۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۴۵۴

وه چه حسن است اینکه پیدا کرده ای
شکل جان را آشکارا کرده ای

صورت و معنی پدید آورده ای
تا جمال خود هویدا کرده ای

غنچه ای از گلستان بنموده ای
بلبلان را مست و شیدا کرده ای

ترک چشم مست را می داده ای
عقل هر هشیار یغما کرده ای

گوهری را در صدف بنهاده ای
چشم ما را عین دریا کرده ای

جود هر عاشق وجود تو است باز
نام خود معشوق یکتا کرده ای

باز سید را به خود بنموده ای
وز کلام خویش گویا کرده ای
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.