هوش مصنوعی: این شعر به ستایش نعمت‌الله و یادآوری جایگاه محمد و علی می‌پردازد. شاعر بر ایمان خود تأکید کرده و خود را مؤمنی پاک و مخالف معتزله معرفی می‌کند. او پیرو مذهب اجدادی خود و پس از آن، پیرو علی است. در پایان، شاعر از خداوند می‌خواهد که با او به جدل نپردازد.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم مذهبی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی مذهبی مانند «معتزلی» و «رافضی» نیاز به دانش پیش‌زمینه دارد.

غزل شمارهٔ ۱۵۴۵

نعمت الله ماست پیر ولی
یادگار محمد است و علی

نعمت الله هست و خواهد بود
نعمت لایزال لم یزلی

یاد او کرده ام به روز و به شب
ذکر او گفته ام خفی و جلی

نعمت الله را مشو منکر
ور شوی کافری و در خللی

حق تعالی به او کرم فرمود
ذوق جاوید و عشق لم یزلی

ابدی باشد ای برادر من
هر عطائی که آن بود ازلی

رافضی نیستم ولی هستم
مؤمن پاک و خصم معتزلی

مذهب جد خویشتن دارم
بعد از او پیرو علی ولی

سید ملک نعمت اللهم
با چنین بنده ای چه در جدلی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.