هوش مصنوعی: متن شعری است که در آن بشیر (پیام‌آور) با ندایی دلنشین و چهره‌ای نورانی، مردم را به سوی حق دعوت می‌کند. مردم با شنیدن ندای او، به دورش جمع شده و به او احترام می‌گذارند. پس از آرامش یافتن قلب‌ها، آن‌ها با جدیت به راه خود ادامه می‌دهند.
رده سنی: 12+ متن دارای مفاهیم عرفانی و دینی است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعری و نمادین نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۲۲۷۲

حَدَأَ الْبَشیرُ بِشارَةً یا جارُ
دَهِشَ الْفُؤادُ بِما حَداهُ وَ حاروا

سَمِعُوا نِداءَ الْحَقِّ مِنْ فَمِ طارِقٍ
قَرُبَ الخِیامُ اَلْیکُمُ وَالدّارُ

وَدَنا کَریمٌ وَجْهُهُ قَمَرُ الدُّجی
وَ خَیالُهُ لِلْعاشِقینَ مَدارُ

فَتَحَلَّقوا حَوْلَ الْبَشیرِ وَاَقْبَلوا
سَجَدُوا جَمیعًا لِلْبَشیرِ وزاروا

سَکَنَتْ قُلُوبٌ بَعْدَ ما سَکَنَ الْبَلا
لَبِسوا لِباسَ الْجِدِّ مِنْهُ وَساروا
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.