هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و زیبایی معشوق و تأثیرات آن بر عاشقان سخن می‌گوید. شاعر از تشبیهات زیبا مانند مقایسه معشوق با ماه و آب استفاده کرده و به سفر عاشقانه به شهر تبریز اشاره می‌کند که به عنوان مکانی مقدس برای عشاق توصیف شده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و مفاهیم پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۲۷۴

مَرَرْتُ بِدُرٍّ فی هَواهُ بِحارُ
رَأَوْهُ بُدورٌ فِی الدَّلالِ وَ حاروا

وَشاهَدْتُ ماءً شابَهَ الرُّوحَ فی الصَّفا
وَیَعْشَقُ ذاکَ الْماءَ ما هُوَ نارُ

وَلِلْعِشْقِ نُورٌ لَیْسَ لِلشَّمْسِ مِثْلُهُ
فَظَلَّ دَلیلَ الْعاشِقینَ وَساروا

عَرُوسُ الْهَوی بَدْرٌتَلأْلأَ فی الدُّجی
عَلَیْها دِماءُ الْعاشِقینَ خِمارُ

ظَلِلْتُ مِنَ الدُّنْیا عَلَی طَلَبِ الْهَوی
اَضاءَ لَنا غَیْرَالدِّیارِ دِیارُ

فَشاهَدْتُ رُکْبانًا قَریحًا مَطِیُّهُمْ
وَکانَ لَهَمْ عِنْدَ الْمَسیرِ بِدارُ

فَقُلْتُ لَهُمْ فی ذاکَ قالوا لَفِی الْهَوی
لِمَنْ فَرَّ مِنْ هذا الدِّیارِ دَمارُ

وَاِنْ شِئْتَ بُرَهانًا فَسافِرْ بِبَلْدَةٍ
یُقالُ لَها تَبْریزُ وَهْی مَزارُ

فَیَشْتَمُّ اَهلُ الْعِشْقِ مِنْ تُرُباتهِ
وَلِلرَّوحِ مِنْها زُخْرُفٌ وَسِوارُ

تَرُوحُ کَلَیْلٍ مُظْلِمٍ فی هَوائِهِ
وَتَرْجِعُ مَسْرُوْرًا وَ اَنْتَ نَهارُ
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.