هوش مصنوعی: این متن به ارزش وجودی انسان و نادانی او در شناخت خود اشاره دارد. شاعر از غرور و جهل انسان انتقاد کرده و او را به تفکر و خودشناسی دعوت می‌کند. همچنین، به گذرا بودن زندگی و اهمیت توجه به حقایق معنوی تأکید دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، برخی از عبارات نیاز به تفسیر و توضیح دارند که مناسب مخاطبان با سطح بلوغ فکری بالاتر است.

اندر صفت صورت عالم

تو به گوهر ورای دو جهانی
چکنم قدرِ خود نمی‌دانی

با زنان نیک هم نبردی تو
با چنین زور مردِ مردی تو

چه کمست ای بزرگ زاده ترا
در گشاده‌ست و خوان نهاده ترا

گر تو خود را در این سرای غرور
از سرِ جهل و بخل داری دور

پنج نوبت زنی چو عقل و چو جان
بر سرِ هفت چرخ و چار ارکان

ور قبای فنا بیندازی
به قبیلهٔ بقای حق تازی

بر سه جانت بکن به شبگیری
دو سلام و چهار تکبیری

آخشیجان و گنبد دوّار
مردگانند زندگانی‌خوار

چه کنی در جهان بیم آرش
زانکه بی‌پرسش است بیمارش

برگذر کین سرای پر وحلست
نردبان پایه عمر و بام اجلست

هرکه بر متن این سرای رسید
باز دستش به دیدگان بکشید
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:در دنیا نابودن به که بودن
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.