هوش مصنوعی: این شعر از حافظ بیانگر احساسات و اندیشه‌های شاعر دربارهٔ زندگی، آرزوها، و تضادهای درونی است. شاعر از آبستن بودن قلم خود سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند نور و تاریکی، امنیت، و تأثیر زمان بر زندگی اشاره می‌کند. همچنین، او به رابطهٔ خود با معشوق و عقل و احساس می‌پردازد و در پایان، از تصمیم خود برای نوشتن کتابی با معانی عمیق خبر می‌دهد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

اندر خط و قلم و کاغذ و خاطر گوید

از دل آبستن است خامهٔ من
زان همی گِل خورد چو آبستن

کز همه چیز تیره و روشن
نکند آرزو چو آبستن

سایه باید ز گل چو در ارمم
امن باید ز بد چو در حرمم

تا ز روز و شب توام اثرست
شب من روز و زهر من شکرست

همه را شب ز روز حامل و من
در شبی‌ام که آن شب آبستن

عمر داده به خیره باد مرا
تا چه زاید ز بامداد مرا

دختر طبع بنده هست چو دین
هم سبک روح و هم گران کابین

گرچه از عقل دیده پرهوشم
پیش چشم تو حلقه در گوشم

همچو استاد درزی از پی جاه
نپسندم گروهه سینهٔ ماه

بعد از این معنی کتاب آرم
عدد بیت در حساب آرم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:در عذر گوید
گوهر بعدی:فی حسب حاله و بیان احواله و سبب احترازه من اهل الدّنیا وانزوائه و تجریده من‌الخلائق و سبب تصنیف هذاالکتاب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.