هوش مصنوعی: ابوبکر دُلف بن جَحدر الشّبلی از بزرگان صوفیه بود که با خداوند رابطه‌ای عمیق داشت. او دارای اشارات لطیف و ستوده بود و برخی از مشایخ او را از عجایب دنیا دانسته‌اند. ابتدا در دربار خلیفه بود، اما پس از توبه به تصوف گرایید و از مریدان جنید شد. او در تفسیر آیه‌ای از قرآن درباره غضّ بصیرت، بر پرهیز از نگاه شهوانی و توجه قلبی به خدا تأکید کرد. همچنین، در روایتی دیگر، وقتی مردم او را دیوانه خواندند، پاسخ داد که جنون او از محبت الهی است، در حالی که سلامت آنان از غفلت است. این پاسخ نشان‌دهنده غیرت و شدت علاقه او به خداوند است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و تفسیر قرآن است که برای درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آگاهی مذهبی نیاز دارد. همچنین، برخی عبارات نیاز به توضیح دارند و ممکن است برای کودکان یا نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

۵۷- ابوبکر دُلَف بن جَحدر الشّبلی، رضی اللّه عنه

و منهم: سکینهٔ احوال، و سفینهٔ مقال، ابوبکر دُلف بن جَحدر الشّبلی، رضی اللّه عنه
از بزرگان و مذکوران مشایخ بود. روزگاری مهذب و وقتی مطیب داشت با حق تعالی. و وی را اشارات لطیف است و ستوده؛ کما قالَ واحدٌ مِنَ المشایخِ المتأخّرین: «ثَلاثَةٌ مِن عَجائب الدُّنیا: إشاراتُ الشّبلی، و نُکَتُ المرتعش، و حکایاتُ جَعفرٍ.»
وی از کبار قوم و سادات اهل طریقت بود. ابتدا پسر حاجب الحُجّاب خلیفه بود. اندر مجلس خیر النّساج رحمه اللّه توبه کرد؛ و تعلق ارادت به جنید کرد و بسیاری از مشایخ را دیده بود.
از وی می‌آید که گفت در معنی قول خدای، عزّ وجل، قُلْ لِلمؤمنینَ یَغُضّوا مِنْ أبصارِهم (۳۰/النّور):«ای أبصارِ الرُّؤوس عَنِ المَحارِم و أبصارِ القُلوب عمّا سِوَی اللّهِ.» بگو مر مؤمنان را تا چشم سر نگاه دارند از نظر به شهوت، و چشم دل نگاه دارند از انواع فکرت به‌جز اندیشهٔ رؤیت. پس متابعت شهوت و ملاحظهٔ محارم از غفلت است و مصیبت مِهین مر اهل غفلت را آن است که از عیوب خود جاهل باشند. و آن که این‌جا جاهل بود آن‌جا جاهل بود؛ لقوله، تعالی: «مَنْ کانَ فی هذِهِ أعمی فَهو فِی الآخِرَةِ أعْمی (۷۲/الاسراء).» و به‌حقیقت تا حق تعالی ارادت شهوت از دل کسی پاک نکند، چشم سر از غوامض آن محفوظ نگردد و تا ارادت خود اندر دل کسی اثبات نکند، چشم سِرّ از نظر به غیر محفوظ نگردد.
از وی همی‌آید که: روزی به بازار اندر آمد. قومی گفتند: «هذا مَجنونٌ.» وی گفت، رضی اللّه عنه: «أنا عِندَکُم مَجنونٌ و أنتم عِندی أصِحّاءٌ، فزادَ اللّهُ فی جُنونی وزادَ فی صِحَّتِکُم.»
من به نزدیک شما دیوانه‌‌ام و شما به نزدیک من هشیار. جنون من از شدّت محبت است و صحت شما از غایت غفلت.پس خداوند اندر دیوانگی من زیادت کناد تا قربم در قرب زیادت شود و در هشیاری شما زیادت کناد تا بُعدتان بر بُعد زیادت گردد.
و این قول از غیرت بود؛ که تا خود چرا کسی اندر آن درجه باشد که دوستی را از دیوانگی فرق نکند. واللّه اعلم.

تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:۵۶- ابوبکر محمدبن موسی الواسطی، رضی اللّه عنه
گوهر بعدی:۵۸- ابومحمدجعفربن نُصَیر الخلدیّ، رضی اللّه عنه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.