هوش مصنوعی:
این شعر تصویری تاریک و غمگین از یک مرغ شباویز را ارائه می‌دهد که در شب می‌چرخد و رنج می‌کشد. محیط اطرافش پر از تاریکی، سنگینی و خون است، و جاده‌ها خاموش و ترسناک به نظر می‌رسند. در پایان، اشاره می‌شود که مردم در باغ می‌گویند این مرغ به دلیل آویخته ماندن بر بام کبود، می‌چرخد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین غمگین، تاریک و پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد. همچنین، استفاده از تصاویر خشن مانند «خونالود» و «مرده» نیاز به درک و بلوغ عاطفی بیشتری دارد.
مرغ شباویز
به شب آویخته مرغ شباویز
مدامش کار رنج افزاست، چرخیدن.
اگر بی سود می چرخد
وگر از دستکار شب، درین تاریکجا، مطرود می چرخد...
به چشمش هر چه می چرخد، ـــ چو او بر جای ـــ
زمین، با جایگاهش تنگ.
و شب، سنگین و خونالود، برده از نگاهش رنگ
و جاده های خاموش ایستاده
که پای زنان و کودکان با آن گریزانند
چو فانوس نفس مرده
که او در روشنایی از قفای دود می چرخد.
ولی در باغ می گویند:
« به شب آویخته مرغ شباویز
به پا، زآویخته ماندن، بر این بام کبود اندود می چرخد.»
مدامش کار رنج افزاست، چرخیدن.
اگر بی سود می چرخد
وگر از دستکار شب، درین تاریکجا، مطرود می چرخد...
به چشمش هر چه می چرخد، ـــ چو او بر جای ـــ
زمین، با جایگاهش تنگ.
و شب، سنگین و خونالود، برده از نگاهش رنگ
و جاده های خاموش ایستاده
که پای زنان و کودکان با آن گریزانند
چو فانوس نفس مرده
که او در روشنایی از قفای دود می چرخد.
ولی در باغ می گویند:
« به شب آویخته مرغ شباویز
به پا، زآویخته ماندن، بر این بام کبود اندود می چرخد.»
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:هنوز از شب...
گوهر بعدی:شب است
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
