هوش مصنوعی:
این شعر به بررسی مفاهیم سکوت، ستم و فقدان آزادی در جامعه می‌پردازد. شاعر از تصویرگری هنری برای بیان دردها و دروغ‌های جامعه استفاده می‌کند و تأکید دارد که سکوت در برابر ظلم، تقوا نیست. او از هنرمند می‌خواهد تا حقایق تلخ مانند رنج، بیگانگی با امید و خدا، و فروختن حرمت انسان‌ها را به تصویر بکشد. در پایان، شاعر به فقدان آزادی اشاره می‌کند و از مخاطب می‌خواهد این مفهوم اساسی را تصویر کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق اجتماعی و سیاسی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آگاهی نسبت به مسائل جامعه نیاز دارد. همچنین، برخی از تصاویر و مفاهیم مانند ستم و قحطی ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر سنگین باشد.
اشارتی
به ایران درودی
پیش از تو
صورتگران
بسیار
از آمیزه‌ی برگ‌ها
آهوان برآوردند؛
یا در خطوطِ کوهپایه‌یی
رمه‌یی
که شبان‌اش در کج و کوجِ ابر و ستیغِ کوه
نهان است؛
یا به سیری و سادگی
در جنگلِ پُرنگارِ مه‌آلود
گوزنی را گرسنه
که ماغ می‌کشد.
تو خطوطِ شباهت را تصویر کن:
آه و آهن و آهکِ زنده
دود و دروغ و درد را. ــ
که خاموشی
تقوای ما نیست.
□
سکوتِ آب
می‌تواند خشکی باشد و فریادِ عطش؛
سکوتِ گندم
می‌تواند گرسنگی باشد و غریوِ پیروزمندِ قحط؛
همچنان که سکوتِ آفتاب
ظلمات است ــ
اما سکوتِ آدمی فقدانِ جهان و خداست:
غریو را
تصویر کن!
عصرِ مرا
در منحنی تازیانه به نیش‌خطِ رنج؛
همسایه‌ی مرا
بیگانه با امید و خدا؛
و حرمتِ ما را
که به دینار و درم برکشیده‌اند و فروخته.
□
تمامی‌ِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و
آن نگفتیم
که به کار آید
چرا که تنها یک سخن
یک سخن در میانه نبود:
ــ آزادی!
ما نگفتیم
تو تصویرش کن!
۱۴ اسفندِ ۱۳۵۱
پیش از تو
صورتگران
بسیار
از آمیزه‌ی برگ‌ها
آهوان برآوردند؛
یا در خطوطِ کوهپایه‌یی
رمه‌یی
که شبان‌اش در کج و کوجِ ابر و ستیغِ کوه
نهان است؛
یا به سیری و سادگی
در جنگلِ پُرنگارِ مه‌آلود
گوزنی را گرسنه
که ماغ می‌کشد.
تو خطوطِ شباهت را تصویر کن:
آه و آهن و آهکِ زنده
دود و دروغ و درد را. ــ
که خاموشی
تقوای ما نیست.
□
سکوتِ آب
می‌تواند خشکی باشد و فریادِ عطش؛
سکوتِ گندم
می‌تواند گرسنگی باشد و غریوِ پیروزمندِ قحط؛
همچنان که سکوتِ آفتاب
ظلمات است ــ
اما سکوتِ آدمی فقدانِ جهان و خداست:
غریو را
تصویر کن!
عصرِ مرا
در منحنی تازیانه به نیش‌خطِ رنج؛
همسایه‌ی مرا
بیگانه با امید و خدا؛
و حرمتِ ما را
که به دینار و درم برکشیده‌اند و فروخته.
□
تمامی‌ِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و
آن نگفتیم
که به کار آید
چرا که تنها یک سخن
یک سخن در میانه نبود:
ــ آزادی!
ما نگفتیم
تو تصویرش کن!
۱۴ اسفندِ ۱۳۵۱
۷۹۹۴
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:درآمیختن
گوهر بعدی:مجال
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۰/۷/۱۷ ۲۰:۲۵
چه بنویسم که به تمام معنی شعر است در عین اینکه حماسه است آموختن راه و رسم هنر است عصیان است فریاد و درد است زیباست تمام عیار موسیقی کلام است چه افتخاری برای ایران درودی نقاش بزرگ و ممتاز دوران ما. این همه تصویر و اندیشه و مفاهیم و پرپیچ و خم در زیباترین واژه ها و در فرمی روان و موزون و متناسب تنها کار شاملو می تواند باشد.
