هوش مصنوعی:
این شعر به بیان احساسات عمیق و انتزاعی شاعر نسبت به معشوق و جهان می‌پردازد. شاعر با تصاویر شاعرانه‌ای مانند دست ساییدن به معشوق و درک جهان، اندیشیدن به او و لمس زمان، خود را به عناصر طبیعی مانند باد، باران و خورشید تشبیه می‌کند. او همچنین از عبور از معشوق مانند تندر در شب سخن می‌گوید و در نهایت به درخشش و فرو ریختن خود اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم انتزاعی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، تصاویر شاعرانه و احساسات عمیق بیان‌شده نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی و فکری دارد.
در لحظه
به تو دست می‌سایم و جهان را درمی‌یابم،
به تو می‌اندیشم
و زمان را لمس می‌کنم
معلق و بی‌انتها
عُریان.
می‌وزم، می‌بارم، می‌تابم.
آسمانم
ستارگان و زمین،
و گندمِ عطرآگینی که دانه می‌بندد
رقصان
در جانِ سبزِ خویش.
□
از تو عبور می‌کنم
چنان که تُندری از شب. ــ
می‌درخشم
و فرومی‌ریزم.
۱۹ مردادِ ۱۳۵۹
به تو می‌اندیشم
و زمان را لمس می‌کنم
معلق و بی‌انتها
عُریان.
می‌وزم، می‌بارم، می‌تابم.
آسمانم
ستارگان و زمین،
و گندمِ عطرآگینی که دانه می‌بندد
رقصان
در جانِ سبزِ خویش.
□
از تو عبور می‌کنم
چنان که تُندری از شب. ــ
می‌درخشم
و فرومی‌ریزم.
۱۹ مردادِ ۱۳۵۹
۱۸۵۱
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رستاخیز
گوهر بعدی:عاشقانه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
