هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر جدایی و فاصله‌ای است که بین افراد ایجاد شده، به‌ویژه در بیان افکار و احساسات. شاعر از ترس و نگرانی سخن می‌گوید که مانع از بیان صادقانه می‌شود و امیدوار است که با بیداری از این خواب، تفسیر و راه‌حلی برای این وضعیت پیدا شود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق اجتماعی و روان‌شناختی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
دست زی دست نمی‌رسد
دست زی دست نمی‌رسد
که سدِّ سفاهتی سیمانی در میان است:
«ما» در ذهنت می‌گذرد «آن‌ها» بر زبانت
نگران و ترس‌ْمُرده
چون دهن بگشایی!
کابوست آشفته‌تر باد!
باشد که چو از خواب برآیی
تعبیرش را تدبیری کنی.
۱۱ خردادِ ۱۳۶۳
که سدِّ سفاهتی سیمانی در میان است:
«ما» در ذهنت می‌گذرد «آن‌ها» بر زبانت
نگران و ترس‌ْمُرده
چون دهن بگشایی!
کابوست آشفته‌تر باد!
باشد که چو از خواب برآیی
تعبیرش را تدبیری کنی.
۱۱ خردادِ ۱۳۶۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تو باعث شده‌ای...
گوهر بعدی:هميشه همان...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
