هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر تحول و دگرگونی مفاهیم و اشیاء است. صداهای آشنا مانند آواز پرنده و غلتک، اکنون به نمادهای نفرت و سرکوب تبدیل شده‌اند. شاعر از باور نکردن این تحولات از ابتدا سخن می‌گوید و به درد حقارت و بردگی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق اجتماعی و انتقادی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند نفرت، حقارت و بردگی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
اين صدا
این صدا
دیگر
آوازِ آن پرنده‌ی آتشین نیز نیست
که خود از نخست‌اش باور نمی‌داشتم ــ
آهن
اکنون
نِشترِ نفرتی شده‌است
که دردِ حقارتش را
در گلوگاهِ تو می‌کاود.
□
این ژیغ ژیغِ سینه‌دَر
دیگر
آوازِ آن غلتکِ بی‌افسار نیز نیست
که خود از نخست‌اش باور نمی‌داشتم ــ
غلتکِ کج‌پیچ
اکنون
درهم شکننده‌ی بردگانی شده‌است
که روزی
با چشمانِ بربسته
به حرکت
نیرویش داده‌اند.
دیگر
آوازِ آن پرنده‌ی آتشین نیز نیست
که خود از نخست‌اش باور نمی‌داشتم ــ
آهن
اکنون
نِشترِ نفرتی شده‌است
که دردِ حقارتش را
در گلوگاهِ تو می‌کاود.
□
این ژیغ ژیغِ سینه‌دَر
دیگر
آوازِ آن غلتکِ بی‌افسار نیز نیست
که خود از نخست‌اش باور نمی‌داشتم ــ
غلتکِ کج‌پیچ
اکنون
درهم شکننده‌ی بردگانی شده‌است
که روزی
با چشمانِ بربسته
به حرکت
نیرویش داده‌اند.
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شبانه
گوهر بعدی:بُهتان مگوی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
