هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف وضعیت گدایان بیابانی می‌پردازد که در سراسر دشت پراکنده شده‌اند و در راه‌های مختلف جان باخته‌اند. آن‌ها در فاصله‌ای یکسان از نزدیک‌ترین چای‌خانه‌ی اتراق قرار دارند و از گرمای سوزان باد سام تا سرمای بی‌امان زمستان رنج می‌برند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین اجتماعی و رنج انسان‌هاست که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. همچنین، درک عمیق‌تر شعر نیاز به بلوغ فکری دارد.
گدایانِ بیابانی
سربه‌سر سرتاسر در سراسرِ دشت
راه به پایان بُرده‌اند
گدایانِ بیابانی.
پای‌آبله
مُرده‌اند
بر دو راهه‌ها همه،
در تساوی فاصله با تو ــ ای نزدیک‌ترین چای‌خانه‌ی اُتراق! ــ
از لَه‌لَهِ سوزانِ بادِ سام
تا لاه‌لاهِ بی‌امانِ سوزِ زمستانی
گدایانِ بیابانی.
۲۸ مردادِ ۱۳۷۴
راه به پایان بُرده‌اند
گدایانِ بیابانی.
پای‌آبله
مُرده‌اند
بر دو راهه‌ها همه،
در تساوی فاصله با تو ــ ای نزدیک‌ترین چای‌خانه‌ی اُتراق! ــ
از لَه‌لَهِ سوزانِ بادِ سام
تا لاه‌لاهِ بی‌امانِ سوزِ زمستانی
گدایانِ بیابانی.
۲۸ مردادِ ۱۳۷۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بوسه
گوهر بعدی:ببر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
