۳۲۷ بار خوانده شده

رباعی شمارۀ ۱۱۷

زین سان که فتاد هجر در راه ای دل
ترسم که نبری جان ز غمش آه ای دل

باری چو نه‌ای غائب از آن ماه ای دل
عذر من مستمند می‌خواه ای دل
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارۀ ۱۱۶
گوهر بعدی:رباعی شمارۀ ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.