هوش مصنوعی:
متن حاضر تصاویری شاعرانه از طبیعت، گذر زمان، و احساسات انسانی ارائه می‌دهد. با استفاده از عناصری مانند دریا، برگ، تاریکی، و روشنایی، حس‌های متناقضی مانند زیبایی و ترس، زندگی و مرگ را به تصویر می‌کشد. شاعر با زبان نمادین، از مفاهیمی مانند گذشت زمان، تنهایی، و جست‌وجوی معنا سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن از مفاهیم انتزاعی و نمادین استفاده می‌کند که درک آنها نیاز به بلوغ فکری و تجربهٔ بیشتر دارد. همچنین، برخی مضامین مانند مرگ و تنهایی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.
هایی
سرچشمه رویش هایی، دریایی، پایان تماشایی.
تو تراویدی: باغ جهان تر شد، دیگر شد.
صبحی سر زد، مرغی پر زد، یک شاخه شکست : خاموشی هست.
خوابم بر بود ، خوابی دیدم: تابش آبی در خواب ، لرزش برگی در آب.
این سو تاریکی مرگ ، آن سو زیبایی برگ. اینها چه، آنها چیست، انبوه زمان ها چیست؟
این می شکفد، ترس تماشا دارد. آن می گذرد، وحشت دریا دارد.
پرتو محرابی ، می تابی. من هیچم: پیچک خوابی. بر نرده اندوه تو می پیچم.
تاریکی پروازی، رویای بی آغازی ، بی موجی ، بی رنگی ، دریای هم آهنگی!
تو تراویدی: باغ جهان تر شد، دیگر شد.
صبحی سر زد، مرغی پر زد، یک شاخه شکست : خاموشی هست.
خوابم بر بود ، خوابی دیدم: تابش آبی در خواب ، لرزش برگی در آب.
این سو تاریکی مرگ ، آن سو زیبایی برگ. اینها چه، آنها چیست، انبوه زمان ها چیست؟
این می شکفد، ترس تماشا دارد. آن می گذرد، وحشت دریا دارد.
پرتو محرابی ، می تابی. من هیچم: پیچک خوابی. بر نرده اندوه تو می پیچم.
تاریکی پروازی، رویای بی آغازی ، بی موجی ، بی رنگی ، دریای هم آهنگی!
۱۳۴۶
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:نیایش
گوهر بعدی:هلا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
