هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به انتظارهای ناتمام و آرزوهای برآورده‌نشده در فصل زمستان اشاره می‌کند. او از برف، سکوت طبیعت و فقدان صدای زندگی می‌گوید و در نهایت پیشنهاد می‌کند که با خلاقیت و نقاشی، تنهایی خود را پر کند.
رده سنی:
14+
متن دارای مفاهیم انتزاعی و شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، موضوعاتی مانند تنهایی و انتظار نیاز به درک عمیق‌تری دارد که معمولاً در نوجوانی و بزرگسالی شکل می‌گیرد.
پرهای زمزمه
مانده تا برف زمین آب شود.
مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر.
ناتمام است درخت.
زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد
و فروغ تر چشم حشرات
و طلوع سر غوک از افق درک حیات.
مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عید.
در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد
و نه آواز پری می رسد از روزن منظومه برف
تشنه زمزمه ام.
مانده تا مرغ سرچینه هذیانی اسفند صدا بردارد.
پس چه باید بکنم
من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال
تشنه زمزمه ام؟
بهتر آن است که برخیزیم
رنگ را بردارم
روی تنهایی خود نقشه مرغی بکشم.
مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر.
ناتمام است درخت.
زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد
و فروغ تر چشم حشرات
و طلوع سر غوک از افق درک حیات.
مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عید.
در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد
و نه آواز پری می رسد از روزن منظومه برف
تشنه زمزمه ام.
مانده تا مرغ سرچینه هذیانی اسفند صدا بردارد.
پس چه باید بکنم
من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال
تشنه زمزمه ام؟
بهتر آن است که برخیزیم
رنگ را بردارم
روی تنهایی خود نقشه مرغی بکشم.
۲۳۰۹
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:ورق روشن وقت
گوهر بعدی:پشت دریاها
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
